Wednesday, November 17, 2010

ใจเป็นต้นเหตุของทุกปัญหา...

ใจเป็นต้นเหตุของทุกปัญหา...
โดย ธูปพลังรัก...
by  Antiga   Ariyachawul
(อาจารย์ อันติกา  อริยชวัล)


เรื่องร้อยแปดพันประการที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เรื่องดีหรือเรื่องเลวร้ายสักเพียงใดก็ตาม หากเราไม่ได้รับรู้ เรื่องราวเหล่านั้นก็จะเป็นเพียงเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วก็ผ่านไปไม่อาจทำให้เราเดือดร้อนได้ แต่หากว่าใจของเราได้เข้าไปเกี่ยวข้องเมื่อไร เรื่องเหล่านั้นก็จะมีอิทธิพลต่อใจของเราขึ้นมาทันที
               
หากใจของเราไม่เข้มแข็ง ไม่หนักแน่น ไม่มั่นคง เราก็จะหวั่นไหวไปตามเรื่องเหล่านั้น หากเรื่องที่เข้าไปรับรู้เป็นเรื่องดี เราก็จะหวั่นไหวไปในทางยินดี พอใจ แต่หากเป็นเรื่องร้าย เราก็จะหวั่นไหวไปในทางไม่ยินดี ไม่พอใจ
               
ประเด็นสำคัญอยู่ตรงนี้ อยู่ที่ความหนักแน่นของใจ หากใจของเราหนักแน่น ไม่หวั่นไหว เราก็จะไม่รู้สึก ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร กับเรื่องที่ใจไปรับรู้ แต่หากรับรู้แล้วใจของเราหวั่นไหวจนรู้สึกชอบใจหรือขัดใจแล้วละก็นั่นแสดงว่าปัญหากำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
               
ปัญหาที่ว่าก็คือ ความทุกข์ ที่เกิดจากความรู้สึกขัดใจและชอบใจนั่นเอง
         
นอกจากความรู้สึกขัดใจจะทำให้เป็นทุกข์แล้ว ความรู้สึกชอบใจก็ทำให้เป็นทุกข์ได้เช่นกัน เพราะเมื่อเราพอใจในสิ่งสิ่งหนึ่ง เราก็จะเกิดความรู้สึกอยากได้ อยากเป็นเจ้าของ และอยากบังคับให้สิ่งสิ่งนั้นเป็นไปตามความต้องการของเรา และเราก็รู้สึกขัดใจต่อสิ่งที่ทำให้ไม่ได้มาซึ่งสิ่งที่เราพอใจ ยิ่งเราพอใจมากเท่าไร เราก็จะยิ่งรู้สึกขัดใจในสิ่งที่มาขัดขวางมากเท่านั้น และเมื่อเราได้สิ่งที่ต้องการมาแล้วแต่สิ่งนั้นกลับไม่เป็นไปตามที่เราคาดหวัง ความรู้สึกขัดใจก็ย่อมเกิดขึ้นอีก ดังนั้น ความรู้สึกชอบใจจึงมักจะเป็นเหตุเกิดของความรู้สึกขัดใจได้อีกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นี่คือสัจธรรมของวงจรที่ทำให้เกิดทุกข์
เมื่อมีความทุกข์ ให้ลองไปอ่านใจของตัวเองดู แล้วจะพบว่าที่จริงแล้วเราทุกข์ เราหงุดหงิด ไม่สบายใจ ฟุ้งซ่าน รำคาญใจของเราก็เพราะใจของเรากำลังรู้สึกขัดเคือง ที่ว่าทุกข์เกิดขึ้นที่ใจ ก็เพราะว่าจริงๆ แล้วความทุกข์เกิดขึ้นจากความรู้สึกขัดใจนั่นเอง ต้นเหตุของปัญหาทุกอย่างจึงสรุปตรงความรู้สึกขัดใจ หากเราไม่รู้สึกขัดใจเสียอย่าง ทุกก็จะไม่เกิดขึ้นในใจของเราเลย
ปัญหาที่เกิดขึ้นในใจของคนเรานั้น ส่วนมากมักจะไม่ได้รับการแก้ไข หรือหากได้รับหารแก้ไขก็เป็นการแก้ไขที่ผิดประเด็น คือ ปัญหาเกิดขึ้นที่ใจ แต่ไปแก้ไขกันที่อื่น เช่น ไปแก้ที่ร่างกาย ไปแก้ที่คนอื่น แต่ไม่แก้ที่ใจของตัวเอง การแก้ปัญหาผิดหรือการแก้ปัญหาไม่ถูกที่อย่างนี้ ไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหน ทุ่มเทเท่าไร ก็ไม่สามารถคลี่คลายปัญหาให้เบาบางหรือลดน้อยลงได้ แก้อย่างไรใจก็ยังเป็นทุกข์อยู่เหมือนเดิม
ปัญหาของใจนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถช่วยเราได้ หากเราไม่ช่วยเหลือตัวของเราเอง ในเมื่อรู้ว่าปัญหาทุกปัญหาเกิดขึ้นที่ใจ หากเราต้องการแก้ปัญหา เราก็ต้องย้อนกลับมาแก้ที่ต้อนตอของปัญหาคือที่ใจของเราเอง
เรื่องของใจจึงเป็นเรื่องที่สำคัญที่เราต้องมาทำความรู้จัก เพื่อให้เราสามารถดูใจตัวเองเป็น สังเกตใจตัวเองได้ และมองเห็นเหตุผลว่าคิดอย่างไร ใจของเราจึงจะเยือกเย็น มีความสุข และคิดอย่างไรใจของเราจึงเร่าร้อน เป็นทุกข์ เมื่อทำได้ดังนี้ เราก็จะสามารถเปลี่ยนใจของเราได้ ถึงตอนนั้น เรื่องราวหนักหนาสาหัสสักกี่ร้อยกี่พันเรื่อง ก็ไม่อาจทำให้ใจของเราหวั่นไหวระคายเคืองได้


ด้วยความรักปราถนาดีอย่างจริงใจ...
by  Antiga   Ariyachawul
(อาจารย์ อันติกา  อริยชวัล)















Copyright article from www.promdeva.com.

No comments:

Post a Comment